De stem van hun lichaam
Aukje Heida (59) uit Groningen
Hartklachten komen in onze familie wel voor. Maar geen borstkanker. Een paar dagen na de trouwdag van mijn dochter plofte de brief op de mat met de uitslag van het bevolkingsonderzoek. Mijn man heeft vloekte flink. Je hoopt dan dat het meevalt, maar in je achterhoofd weet je beter. Achteraf had ik wel een knobbeltje gevoeld in mijn borst, maar ik dacht dat het een verrekte spier was.
Ik moest een borstamputatie ondergaan en een chemokuur. Erg ziek ben ik daar niet van geweest. Wat dat betreft had ik erg veel geluk. Mijn man Rieks was kort daarvoor met de vut gegaan. Hij kon me thuis verzorgen. In dat opzicht was ik erg bevoorrecht. Ook mijn kinderen, familie en vrienden stonden heel dicht om me heen. Ik kon huilen als ik dat wilde. Niemand bleef weg.
Hoewel ik soms paniekerig kan zijn, wilde ik niet aan het ergste denken. Eigenlijk heb ik nooit gedacht dat ik dood zou gaan. Gelovig ben ik niet, maar ik denk wel dat er een hogere kracht is. Je krijgt kracht van buiten jezelf om het allemaal aan te kunnen.
Na de borstamputatie wist ik niet wat ik kon verwachten. Ik had graag vooraf wat meer voorlichting gehad over hoe een borst eruit ziet na de amputatie. Nu hoorde ik pas achteraf dat ook bestraling nog nodig was. De relatie met mijn man is hechter geworden door de ziekte. Hij stond achter al mijn keuzes en heeft er ook geen moeite mee me aan te raken. Eerst wilde ik het licht uit. Maar dat was meer vanwege de kaalheid als gevolg van de chemokuur.
Het kaal worden vond ik heel erg. Met de pruik op m’n hoofd voelde ik me gevangen. Gedurende die tijd durfde ik niet naar de supermarkt aan de overkant van ons huis. Ook naar verjaardagen ging ik niet. De aandacht van een heel gezelschap kon ik niet aan.
Op de dag dat ik te horen kreeg dat ik borstkanker had, belde mijn broer om te vertellen dat bij hem die dag de diagnose longkanker was vastgesteld. Bizar was dat. Ik ben heel gelukkig dat ik de geboorte van mijn kleinkind heb mogen meemaken. Twee dagen in de week passen we op. Heerlijk!