Els Borst: In Memoriam

Gedurende de vele jaren dat ik actief was in de Vrouwen Hulp Verlening kwam ik herhaalde malen in contact met Els Borst. Aanvankelijk in haar hoedanigheid als minister van VWS en voortrekker van de implementatie van ervaringsdeskundigheid in de reguliere dokterspraktijk. Ze kwam naar conferenties, deed daar altijd een beroep op onze deskundigheid en voorzag de Vrouwen Zelfhulporganisaties van voldoende geld om het werk goed te kunnen uitvoeren. Onder haar ministerschap kreeg de Vrouwen Zelfhulp een eigen gezicht, aanzien en een gebouw in Utrecht om samen sterk te staan.

Na haar ministerschap werd ze voorzitter van de Nederlandse Federatie van Kankerpatiëntenorganisaties. Toen kwam ik haar regelmatig tegen bij allerlei manisfestaties en conferenties die door de Borstkanker Vereniging werden georganiseerd. Dus heb ik haar ook toen herhaalde malen mogen fotograferen.

In haar hoedanigheid als voorzitter van de NFK vroeg ik haar om een voorwoord te schrijven voor mijn boek met veertig interviews over borstkanker: ‘de stem van hun lichaam’. Dat deed ze met veel plezier. In 2011 zaten we samen in dezelfde trein. Ik schudde haar even de hand, zei dat ik blij was geweest met haar bijdrage aan mijn boek. ‘Ja’, zei ze toen, ‘ik dacht al, een bekend gezicht!’

Het is een raar gevoel dat Els Borst er zo plotseling niet meer is.